We dachten aan het vlaggen, afgelopen zaterdag op tijd thuis voor de vlag halfstok.
Nu het er steeds meer op lijkt dat we dit huis moeten gaan verlaten ben ik zorgvuldig met die dingen. De blauwe regen bloeit als nooit tevoren. Samen met onze tuinman Maarten die het grove werk doet, heb ik toch nog aardig wat voor elkaar gekregen. We aten zelfs al enkele keren buiten. Nu is het onaangenaam koud. We zagen al aardig wat huizen én makelaars. Ik moet steeds aan Vasalis denken: vorige week bij de begrafenis van mijn laatste tante werd dit gedicht gelezen.
‘En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten –
de liefste en kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.’
voor mij voelt het verlaten van dit huis ook als een beetje doodgaan.
Aan de andere kant begint de winter en J leest op de bank voor de warme kachel.