We gingen terug naar het ons zo bekende bos. T was relatief rustig, er is parallel aan de wandelpaden een soort mountainbike trail aangelegd, niet meer het zoef zoef langs je heen. 2.8km gelopen, wel te doen, niet zo veel pijn.
Het WG van vandaag bij de boekgrrls verrassend mooi:
De Ransuil
Zij is gekomen toen ik het niet zag.
Bij mijn afwezigheid vond zij haar tak
en wachtte op mij in de najaarsdag.
Toen ik naar buiten keek of niets ontbrak
– eindelijk thuis, de tuin mijn eerste zorg –
zag ik de berk en hoe daarin iets stak
dat zich vertonen wilde en verborg,
even wezen met de schutkleur van de stam,
loodwit en grijs gevlekt. Twee oren borg
voor fijn gehoor rechtop de kop, gekamd
het veren pak, de klauwen om het hout
geslagen, vreedzaam, in zichzelf verstild.
Nooit eerder, weet ik. En misschien nooit meer.
Een uil. Een ransuil is het: de oorpluimen
zichtbaar, de muts, de ranse met de plooien.
Roerloos worden wij boezemvrienden, wij:
twee zusters dienend in hetzelfde slot.
Tot ik mij afwend, duizelig van zien.
Maria de Groot