Oei, dit was dus onze laatste kerst in dit huis. Helemaal vergeten aan te denken. Het blijft een op en neer rijden naar de andere plek, waar ik vervolgens ook weer van alles vergeten ben.
Het was een mooie dag, die lieve vrolijke kwebbel tante is zo heerlijk om in huis te hebben.
Twee grote kratten met foto’s, nog uit de boedel van mijn ouders werden
geschift met veel O en A s, en gingen mee naar het stamhuis. Er zaten slordigheden in het diner ( o a gesmolten afdek plastic op de witlof) maar we hebben het overleefd. Op naar nieuwjaar en dan kan het echte werk beginnen. Geen tijd voor treurigheden, jawel voor mensen in onze dichte omgeving die het zwaar hebben. Ik tel mijn zegeningen.
En vanavond toch maar weer een app je naar M, onze tuinjongen. Ik heb zin in bloeiend spul in de tuin.
Aan de andere kant is het hoogzomer en is het “grote vakantie”, de fam is in Whangamata.