Een beetje geroutineerde moeder had het kunnen voorspellen: eindelijk waterpokken.
Ze wou steeds ‘quiet time’, dat overigens iets volledig anders is als ‘time out’ ;). Komt ook regelmatig voor.
Quiet time is lekker op de bank onder een dunne deken, knuffel onder handbereik en af en toe een beetje tv.
Op zulke momenten vind ik het vervelend dat we zo ver van elkaar wonen (huh?) dat ik niet een verhaaltje voor kan lezen, sinaasappel persen of anderszins helpende hand.
J zal wel mee gaan doen:
Je kunt het maar gehad hebben.
Wat weet ik er zelf nog van? Weer zo’n herinnering die meer gekleurd wordt door de foto’s dan door wat er werkelijk gebeurde. Ze had jeuk, erge jeuk en we verzonnen van alles om haar daarvan af te leiden.