Altijd in het najaar is er een dag waarop we vanzelfsprekend de goten schoonmaken enz.
P deed zelfs het houtwerk, waarvoor ik hem zeer dankbaar ben 😉
En ik maakte de nestkastjes schoon ( voorzover ik er bij kon) en elk jaar denk ik dan ‘zal ik er wat zacht wolligs in leggen’, misschien met een piepklein smetteloos lakentje? Ik bedoel: nou de donzige nestjes uit de kasten zijn is het wat kaal en koud om in te overnachten.
En dat er vogeltjes in overnachten is zeker.
Zo mooi als dit jaar klopt het gedicht: Herr: Es’ ist Zeit, bijna nooit.
Zo denk ik hem, in dit zachte licht moet het geweest zijn dat hij dit schreef.
Der Sommer war sehr groß…
Der Sommer war sehr groß…er gebeurt zoveel waar over gedacht moet worden, de laatste dagen aan iemand die ik alleen virtueel ken, haar schokkende bericht maakt dat ik als een mantra het weemoedige ritme van Rilke dreun.