gezien: Zijde
in de theaterzaal van Lux.
hij was gekleed in een donker gewaad, hij droeg geen sieraden. Het enige teken van zijn macht was een vrouw die languit naast hem lag, roerloos, haar hoofd in zijn schoot, haar ogen gesloten, haar armen verborgen onder de wijde rode jurk die zich helemaal rondom verspreidde, als een vlam. Hij streek langzaam met zijn hand over haar haren, het leek alsof hij de vacht van een kostbaar dier aaide, dat lag te slapen.
een prachtige voorstelling, waarin met een zeer summier decor, het hele verhaal, de reizen, het verblijf in japan en weer in frankrijk, sober helder en ontroerend werd verteld.
het is blijkbaar een thema dat meer mensen boeit:
ik bedoel die rode jurk!
en dan was er natuurlijk: Lilja Zakirova
met Anwar Abdulaev: Niet van brood alleen
alweer zo’n rode jurk! kijk eens hoe delicaat dat schaaltje kersen, in haar diepe slaap zelfs nog eentje in haar vingers…práchtig!
met dit schilderij het thema van oude man met kind op zijn schouders verlaten?
ik denk het niet, ik weet het trouwens zéker!
Wat een prachtig schilderij… 😀
Mooi voorstelling, je ziet het zo voor je.
Zie waar deze bevallige dame OP ligt, ook iets van (kunsmatig?) handwerk !! Mooie foto!!
Mooi! Alletwee. Ik durf het niet aan, hoor, de voorstelling van Zijde. Noem het kinderachtig, maar ik durf het boek niet eens te herlezen. 🙂
@ yvonne,écht? zo bang om de betovering te doorbreken?
houden zo!
Oh dat gevoel herken ik wel, bij sommige boeken die ik heb gelezen wil ik ook persé de verfilming NIET zien! 🙂
Het tweede schilderij is ook weer mooi, het heeft z’n eigen sfeer waar je bij kan wegdromen, misschien nog wel mooier! 😀
In één woord: Prachtig!!
hoi, hoi, EN al vorderingen !!??
Nog een keer hoi,hoi en een fijne december !!! :-)).