Het Skypen begint al een beetje routine te worden, zij aan het zondagochtend ontbijt, voor ons de zaterdagavond. Soms grijpt het pijnlijk aan, zoals vanavond, de nog slaperige snoetjes, het lieve stemmetje van J,trouwhartig: “oma”.
Er begint nu schot in te komen, over twee weken kunnen ze in het huis, schooltje voor J is gevonden en enthousiast goedgekeurd. A moet nog een periode overbruggen tot ze 5 is,eind mei.
Wij zijn bij een ouderwets reisbureau geweest en hebben een reis gecomponeerd…
Singapore Airlines met een paar dagen stop in Singapore, twee keer 1 dag vliegen, aankomst in de ochtend op Auckland.
Dat kan afgevinkt!
Nog niet het onderzoek onder narcose waarvoor ik op de rol sta. Afgelopen vrijdag bij de anesthesist geweest, afspraak 08.30 graag kwartier van te voren aanwezig zijn, + een kwartier lopen van de parkeergarage naar afdeling + reistijd. Dwz dat ik om half zes in bad zat. Ik ben niet goed in vroeg opstaan.
Vanaf 08.15 ( wij waren de enige patiënten) keken wij een gang in en meteen ook een kamer,al die tijd zat daar een jonge vrouw achter een beeldscherm. Geen hond naar binnen zien gaan of eruit komen.
Om 09.20!! kwam zij me halen, net toen ik aanstalte maakte om naar huis te gaan.
Zo’n anesthesist wordt verondersteld zich een oordeel te vormen over je lichamelijke conditie. Welnu: bloeddruk 188/92 pols 120
Het dedain! Woest was ik, ben ik.
Ron, wat afgrijselijk, vooral omdat er geen zichtbare reden was voor het lange wachten.
Ik zou toch een schriftelijke klacht indienen, ziekenhuizen zijn tegenwoordig p.r.-gevoeliger. Ze zouden op zijn minst even kunnen komen zeggen waarom je zo lang moet wachten, dat zou flink wat bloeddruk schelen.
jop
Ik wilde net zeggen, zo gaat je bloeddruk wel omhoog!! Engelse toestanden daar in het Radboud, hier is het heel erg!