Het lijkt erop dat ik “meizoen” weer aan de praat heb, na ruim een jaar denk ik.
En wát voor een. Volkomen gedomineerd door de implantatie van een knieprothese. Nu 7,5 week geleden. En nog steeds pijn, echt diepe botte pijn.
Je hoort wel dat je tegenwoordig geen pijn meer hoeft te hebben, dat is niet zo. Je hoeft geen pijn te hebben als je bestand bent tegen al die geavanceerde pijnstillers, maar dat was ik dus niet.
De fysio heeft me verteld dat ik moet mikken op 6 maanden revalidatie. Dat betekent dus dat we in 2018 niet in de eerste maanden naar nz kunnen. Misschien met kerst volgend jaar.
Er gebeurt zoveel, er is een pup (labrador) in huis. 
Tanden wisselen, waardoor die dierbare snoetjes zo veranderen.
En eindelijk lukt het me om wat te lezen: Jane Gardam, k wacht op haar derde boek. ‘De acht bergen’ van Paolo Cognetti.