zoals elk jaar in deze tijd is mijn hondje amper te zien in de dikke lagen blad. er is voor haar veel te ruiken en te snuffelen, af en toe verdwijnt ze onder het blad.
geen mooie late zon vandaag, maar triestig grijzig, en wél lekker koud.
ik houd helemaal niet van die steeds korter wordende dagen, nog twee maanden te gaan en dan is de kortste dag alweer voorbij.
ik verwacht deze week nog een lading bollen van Rita van der Zalm en die moeten er nog in! en dat het dan ongeveer zo wordt:
dit is een bolbloemwei van jacqueline van der kloet, op de keukenhof. iets om naar uit te zien, Toch?
Ik ben halverwege mijn bollen, en tijdens het planten, heb ik ook zo’n bollenplaatje op mijn netvlies. Het maakt erg blij, zelfs bij grijs weer.
groetjes Loes
kleinzoon komt nog met krokussen voor het goede doel, de rest zit erin. Winterdroom.
Jij geeft hoop met je lentebollen!
Wat kan zo’n beestje genieten van al die geuren hé !!
Ik heb naarmate ik ouder wordt steeds meer moeite met de donkere dagen.
En kijk altijd uit naar 1 januari, een keerpunt dan gaan we weer VOORUIT !!:-)
Bloembollen zitten vol met beloften voor nieuw leven én kleur !!;-)
ja!!