zoveel je kuntOok als je het leven niet inrichten kunt naar eigen wens,
span je dan tenminste hier voor in
zoveel je kunt: verlaag het niet
door te veel omgang met de mensen,
door te veel drukte en gepraat.
Â
Verlaag het niet door het mee te slepen,
het dikwijls om te leiden en het bloot te stellen
aan de dagelijkse dwaasheid
van betrekkingen en omgang,
tot het lastig wordt als iets vreemds.
K.P.Kavafis
de laatste tijd moet ik vaak aan dit gedicht denken, vroeger, bij feesten,zaten aan de grote familie tafel de vrouwen eindeloos te mekkeren over hun kwalen, eigenlijk was het een soort van opbieden. wie had de ergste kwaal? soms ben ik bang dat ik in zo’n zelfde neergang zit ;-(( neeeee, serieus het gaat góéd! echt goed! soms wat gedoe, maar góéd!
en voorlopig ga ik het er niet over hebben…Â maar ik had koorts en koorts dromen, zulke mooie.
mijn moeder (allang dood) had een hebbelijkheid, als ze begon te niezen ging ze zomaar 10-20x door, dan kreeg ze zo’n lief snotterig kattensmoeltje en snoot haar neus maar weer eens met een kletsnat zakdoekje.
soit, in mijn droom was ik bij mijn moeder, ze lag met een mooi blauw nachthemd aan in bed en ik zou bij haar blijven slapen, in haar relax ‘zetel’. er gebeurde verder niets, ze keek me af en toe tevreden aan en het was fijn. toen werd ik wakker omdat ik moest niezen; wel 10x!
Hoe waar, dit mooie gedicht!
Blij dat het goed met je gaat, Ron! Ik was hier al even niet meer geweest maar jouw reactie bij de tuintjes en op mijn Naardense tuiniers zette me tot actie aan.
Dat gemekker over kwalen herken ik wel, erger nog, ik maak me daar ook wel eens schuldig aan;-(
Dromen verbazen mij altijd weer…