Zoekend haar handen
Om deurstijlen van
Steeds kleinere kamers
Kijkt ze haar verleden in.
Nooit meer thuis.
Haar leven verstoft en bijna vergeten
IJzeren wetten dwingen tot oversteek
Van bed naar stoel
Bijna honderd jaar ingesleten gebaren
Het brood naar haar mond
Haar ogen nog zo blauw
En verwarrend helder
Luister naar dit gedicht