de doden willem van toorn
De doden alleen zijn herkenbaar.
Naast de nette kerk onder strak-
geharkt grind liggen zij onaantastbaar
verrot op hun dode gemak.
Rechtop en een handbreedte hoger
gaan de levenden door met gebeuren
in elkaars metende ogen,
zij moeten door alle deuren
nog ingaan tot alle kamers.
Slaapkamer. Bed. Korte dood
gestorven op elkaars bloot-
gegeven lieve lichamen.
Huiskamer. Achter vitrage
speelt zich af het weinige
van levenden herkenbare:
mondstanden en gebaren,
thee schenken, eten samen,
of doen alsof. Om eindelijk
in de laatste kamer alleen
te worden en onaantastbaar,
dichtgedaan, dode, herkenbaar
elk aan zijn eigen steen.
erg leuk