….het was een enerverende dag, mijn beloning was het nieuwe boek van Marie Kessels, mooi mooi! En nu is het alweer bijna dag… Zij schrijft zo dat je heel langzaam moet lezen, daar houd ik van. Het is bijna half 4 dus ik zal haar toch maar even wegleggen. En nee ik ga haar niet meenemen op mijn gang naar weer een nieuwe wachtkamer > anaesthesiologie – het pijnteam om precies te zijn.
. .deze lange paal speelt nogal een rol bij de mogelijke koop van een stukje bosgrond van achterburen, deze paal kwam uit de wal als restant van een hekwerk m.i. Ik heb .m nou in de wal gezet met twee voersystemen voor de vogeltjes, ze vinden het heerlijk en vliegen af en aan . Ja het mag, deze tijd nog vogeltjes voeren,geen pinda’s , wel pindacakes. Ze zitten daar lekker hoog en zo’n lange gladde paal is geen uitdaging voor de katten. Ik heb juist de indruk dat ze een beetje moedeloos worden Dit zijn moeilijke dagen, de nestje van de koolmezen zijn klaar, nog geen eitjes. De winterkonig is driftig bezig,tenminste 2 nesten heb ik ontdekt,, de merel zit in de Ivy en de bonte specht maakt een rommelig nest in een vork van de robinia.
Je moed klinkt door de moedeloosheid van de pijn heen.
Je blijft zien op het nieuwe leven dat overal ontspruit en ik hoop dat het je helpt
om verder te kunnen.
Wat een heerlijke foto’s van de kleinkinderen en dat koekje voor een biscuitje geeft al aan dat er handelsgeest in haar huist ;- )
Sterkte Ron