 De tuin vol blauwe bloempjes, Alessandro Baricco opgezocht en gevonden én gelezen. Het is een ritueel aan het worden 😉 De vraagtekens van de koningsvaren knallen de grond uit, er is veel te verstaan; ik heb de chirurg vanmorgen goed gehoord,zij is niet bang,afwachten nu..
Vanmiddag de 6de mindfulness bijeenkomst, was te gehaast, langzaam komt het binnen. Zoveel is zeker, naarmate je beter hoort, is geen mens zonder sores.Maak je eigen weerbericht: “zomer en al een beetje herfst”. Dat komt omdat Toon Tellegem al een paar dagen als een liedje dat je alsmaar opnieuw neuriet zo in mijn hoofd zit. luister:
 Zal ik weggaan?
Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan – met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?
Zal ik blijven?
Toon Tellegen
(uit: Alleen liefde, 2002)
Â
We gaan een paar dagen het water over, kijken of het broodje al een beetje rijst, en de 11de maand vieren van A, we nemen een vrolijk babyrollatortje mee..en nou zou ik een vermogen geven als ik het filmpje dat ik in gedachten heb erop zou krijgen.
Â