 Opgelucht dat het oude jaar achter ons ligt, én alle feestdagen. Was amper begonnen met na te denken over wat en hoe, in een flits en een zucht was het voorbij. Zo; nu het nieuwe licht en dat is er al ruimhartig! Durf niet te zeggen hoeveel tijd en frustratie er is opgegaan aan de aaipad en foon. Casa Cenina waarschuwde me, en nou ligt deze lap:  
er voor Jessie. Mijn dochter laat luidkeels haar afkeer blijken voor m’n borduursels, maar ik heb haar bezworen dat ze het echt ooit mooi gaat vinden…blijft ook gewoon in ons huis op de kamer van de meisjes.
Dat ik dat denk/ zeg ‘de kamer van de meisjes’ nog steeds bijna niet voor te stellen, toch zitten ze tot in de diepste vezels van ons bestaan.
Alina van Arvo Pärt
wat een mooie beelden ron met die kalme muziek eronder.
Heerlijk.