Toen haar handen nog die van mijn moeder waren
Niet het veraderd drijfhout nu
Waarin ons beider lot al beklonken is
Wist ik nog niet die blik in haar ogen
De kromming van haar strelende hand
De tijd bezwerend die ik nu pas herken
Wist ik nog niet van de liefde
Waarmee ik me al een leven lang omgeven weet
Luister naar dit gedicht
Ron van de Camp, wil je contact met me opnemen?