Ze wil steeds naar buiten, en graaft dan met haar bekje in de sneeuw, geen wonder, dat is natuurlijk lekker verkoelend, tandvlees is akelig rood.
Maar behalve dat, een ruis van lekkende hartklep, staar,waardoor zo goed als blind, en doof.
En toch blijft ze een vrolijk hondje, het hele verhaal goed door gesproken met de veearts,en een nieuwe voorraad medicijnen mee genomen.
En ( nieuwigheidje) zakjes met spoelsel dat door het drinkwater kan waardoor de boel een beetje ontsmet wordt. Ze verdraagt het allemaal zonder problemen.
Gelukkig, ik wil haar nog lang niet kwijt.
Volgende maand wordt ze 16.