Aan de andere kant begint de lente en liep onze kleindochter een cross country run, ze werd eerste en er is een mooie video van, maar die krijg ik er niet tussen gemoffeld.
En dan is het september, ik houd zoveel van het najaar dit licht, en het wachten op een oudewijvenzomer, deze kleuren in mijn tuintje
t is een spannende tijd, elke dag is vrijwel helemaal gevuld met huis smetteloos te maken ter voorbereiding van ‘de kijkers’, gelukkig zijn het er veel! en onze tochten langs keuken, badkamer, vloeren shops etc. én de ergernissen daarover. Vorige week een ontzettende vervelende cliché verkoper die ons met zo’n dedain behandelde dat ik er het hele weekend last van had. Enfin we verscheurden zijn offerte.
Vandaag nog een keer in ons nieuwe huis met de sleutel van de verkopend makelaar, keuken werd ingemeten. En wat goed dat ik er weer eens was: de campsis bloeit uitbundig in deze hittegolf:
Die laten we dus staan, het plan om achter in de tuin een soort tuinhuis/veranda te bouwen heb ik verlaten. Een lief klein zwart schuurtje is beter. De rest van de tuin is zo droog als sinterklaas zijn dinges. Begin oktober passeert de koopakte en dan zullen we eerst met de tuin aan de slag moeten. Onder het raam van onze levensloopbestendige slaapkamer hebben katten een territorium gevonden! Heel langzaam begint het in te dalen. Heb zo’n zin om weer eens lekker een dagje te lezen, dat wordt dan: 
https://www.funda.nl/koop/heilig-landstichting/huis-40324203-nijmeegsebaan-72/
Daar staat het dan, ik legde de sleutel die al vanaf 1 sept 1991 in al mijn tassen en zakken zat, op tafel bij de makelaar
Sinds gistermorgen onrust voor het huis; auto’s die lang blijven staan mensen die op en neer lopen.
Ook onrust in mijn hoofd, ben nog steeds bang dat we de vergissing van ons leven hebben gemaakt.
Maar het leven gaat zijn oneindige gang, de scholen beginnen weer en AS tje begint haar schoolleven. Maar eerst was er de kermis
Hoop dat ze er niet héél beroerd van geworden is, T is een lief snoepkontje
Een klein gedeelte van de foto’s zoals ze al bij de makelaar terecht kwamen. Nog steeds onzeker. Zo blij met de flinke regen vandaag voor ons tuintje.
Een afspraak met 3 kleine nichtjes en neefje in de Leemkuil werd verzet naar de Pret inn, dit ‘fenomeen’ kende ik nog niet…
Door alle gedoe kom ik amper aan lezen toe, ik geef mezelf een vrij weekend en ga door met Middaguur van Dörte Hansen
Vandaag kwam de fotograaf, we hadden het huis spic&span, en draafden achter zijn aanwijzingen aan… pffft
Wat zal ik al die dierbare plekjes gaan missen.
Kom op, niet zeuren; proberen of we het zo netjes kunnen houden.
Aan de andere kant wordt een monster storm verwacht. In mijn tandenborstel etui vond ik een piepklein poppenflesje dat A daar ooit instopte 
Zo zal het gaan, alles wat we in handen nemen is omgeven met herinneringen.
Deze Flyer werd in onze nieuwe buurt in de brievenbussen gestopt.
Vrijdag op funda, maandag was het al overboden. Onze aankoopmakelaar kon ons per gratie Gods nog een bezichtiging aanbieden. De verkopend makelaar was er uiteraard ook en gaf ons een half!! uur om te bekijken, en wij moesten natuurlijk over die overbieding heen
Triest huis, oudere dame in overleden, onttakeld en verwilderd. Weer thuis besloten we binnen een uur dat we ervoor gingen. Holy moses, wat halen we op onze nek?
Daarna meerdere keren besloten om de hele zaak af te blazen, uiteindelijk toch getekend. Grote pré bleef toch slaapkamer en badkamer op begane grond én de aanwezigheid van een tuin, weliswaar overwoekerd maar ik denk ooit heel mooi geweest
T was een onaangename dwingende verkoop.
inmiddels een paar weken verder en zijn we al een paar keer daar geweest met aannemer en vrienden.
We dachten aan het vlaggen, afgelopen zaterdag op tijd thuis voor de vlag halfstok.
Nu het er steeds meer op lijkt dat we dit huis moeten gaan verlaten ben ik zorgvuldig met die dingen. De blauwe regen bloeit als nooit tevoren. Samen met onze tuinman Maarten die het grove werk doet, heb ik toch nog aardig wat voor elkaar gekregen. We aten zelfs al enkele keren buiten. Nu is het onaangenaam koud. We zagen al aardig wat huizen én makelaars. Ik moet steeds aan Vasalis denken: vorige week bij de begrafenis van mijn laatste tante werd dit gedicht gelezen.
‘En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten –
de liefste en kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.’
voor mij voelt het verlaten van dit huis ook als een beetje doodgaan.
Aan de andere kant begint de winter en J leest op de bank voor de warme kachel.
Onze laatste én mooie dag. De borduursels werden opgehangen.
We waren de hele dag in Raglan, aan de westkust de Tasmaanse zee, we bezochten worlds famous surfbeach, hadden lunch in prachtig gelegen restaurant, nog een ijsje
