………
Archief
Categorieën
bijzondere links
borduurwinkels
kindje
kunst
Lezen
textiel/borduren
Tuin
Weblogs
27-02-2019
Onze laatste week hier, moet al bijna huilen.
Na het eten wandelen wij door de tuin en fietsen de meisjes mee. Zo fantastisch om hier op te groeien.
Vandaag passen wij weer op, nog steeds prachtig weer, ik doe de laatste wasjes P is samen met J, A ophalen. J kreeg een lelijke splinter in haar oog en ging naar de dokter.
Ze zijn nu in de ‘punnet’ ijsje eten.
Zal ik alvast een koffer pakken?
27-02-2019
De possum, daar wil ik het nog even over hebben. Dat is een ‘pest’ hier. Woont ook in de tuin hier; is alleen ’s nachts actief. Een lawaaimaker, vrij groot beest. Overbrenger van ziektes
we hebben nou aardig wat gereden en je ziet echt overal plat gereden dieren, ze zijn in de nacht actief komen dan op de warme wegen en pats.
Lijkt mij een schattig beest, geen rat of zo, maar wordt daar wel mee vergeleken.
Een van de eerste cadeautjes die ik kreeg van St was een paar sokken van possumwol, daar is dus net als in schapenvachten handel in.
22-02-2019
Onze laatste dag in Clive, het was wederom heet, onweer in de lucht en zere knieën! Dus werd er gelezen, M gaf me gisteren deze tip en: Práchtig
in een ruk uit
Genomineerd voor de Europese Literatuurprijs!
“Met veil empathie geschreven plattelandsroman”, 5***** Volkskrant
“Het oude land boeit en ontroert!” 4**** Algemeen Dagblad
Al bijna haar hele leven woont Vera in een oude boerderij nabij Hamburg en toch voelt ze zich er niet thuis. Als kind ontvluchtte ze met haar moeder het oorlogsgeweld in Oost Pruisen, en ze blijft een vluchteling die nooit echt is aangekomen. Vera erft het grote koude huis, maar het lijkt niet van haar te willen zijn en ze laat het verkommeren.
Tot op een dag weer twee vluchtelingen voor de deur staan: Vera’s nicht Anne met haar zoontje. Anne is gevlucht uit Hamburg, waar ambitieuze ouders hun kinderen als prijsbokalen door de straten dragen, en waar haar man van een ander houdt.
De trotse eenzaamheid van beide vrouwen wordt door het dorp gerespecteerd. En dat Vera en Anne meer gemeen hebben dan ze denken, wordt duidelijk als ze schoorvoetend beginnen met het opknappen van het weerbarstige huis.
21-02-2019
Onze laatste hele dag in Clive – Napier, nog steeds stralend warm zomerweer, maar het weerbericht zegt dat het eind van de zomer eraan komt. Het is hier tamelijk vlak, veel tuinbouw, appels vnl appels en wijngaarden natuurlijk. In Hastings bij Temata winery https://www.temata.co.nz/, kochten we een mooie doos wijn voor L en St. Ik denk dat Hawks Bay altijd in onze gedachten is als we NZ wijn kopen
Kijk hoe blij Annesophietje is met de post uit NZ.
Veel Maori kunst in deze omgeving
en wij speelden toeristje, zelfs ongegeneerd een selfie 😉
morgen weer gaan rijden
17-02-2019
Er staat een rozenhaag die nog steeds bloeit; ik denk een New Dawn en wat een sterke oude stammen.
Alles in dit huisje is perfect en smaakvol, nog geen enkele keer iets gemist, zelfs een wasje gedraaid. Te zien dat de eigenaresse met veel plezier de boel heeft ingericht. Echter….veel heel veel vliegen en nóg meer kleine mugjes. Dat vergald het plezier een beetje.
De temperatuur is gedaald tot lekker zo rond de 25 graden. En we lezen.
Ik heb er inmiddels 5!! delen van de 7 zusters opzitten, eerlijk gezegd is dat ook wel genoeg
Het lijf ligt dwars, vervelend, morgen betere dag
16-02-1019
In Napier een geweldig art deco festijn, gelukkig konden we onze auto kwijt. Openbare charleston lessen, veel mensen in kleding uit de art deco tijd.
In 1933 was hier een grote aardbeving, toen is de stad opgebouwd in de stijl van die tijd.
https://www.hawkesbaynz.com/see-and-do/art-design-and-culture/the-art-deco-guide/napier-art-deco-festival-2019/
Ons buurmeisje Julie bracht oogst uit haar eigen tuin!
Bij aankomst in Clive werden we verwelkomd met een vliegshow ter ere van het ‘art deco’ festival in Napier.
https://www.airbnb.nl/
We logeren een week in dit schattige huisje, via airbenb.co.nz
Alles perfect, zelfs airco: heerlijk
Het was een lange en hete rit. Nog uit een snoeiheet Tamahere vertrokken, gestopt en geluncht in Tirau, daarna regelrecht de bergen én de regen in. Eng, de wegen worden glad en dat bochtenwerk is akelig. Ik ben heel blij dat P zomaar dat links rijden met het stuur rechts, oppakt maar soms zit hij nog teveel in de ‘rechtse’ modus. Enfin we kwamen zonder kleerscheuren aan onder een blauwe hemel.
Geplaatst in NZ 2019
Reacties staat uit voor