Mijn knie
Nog niet veel meer dan de Genesis ll die mijn eigen knie heeft vervangen
Archief
Categorieën
bijzondere links
borduurwinkels
kindje
kunst
Lezen
textiel/borduren
Tuin
Weblogs
Giro
De straat waaraan we wonen is vaak toneel van wieler, wandel of hardloop evenementen. Dit weekend de Giro. Door de provincie Gelderland enorm gepromoot.
We kregen uit NZ een foto van het tv scherm, een helicopter hing boven het peloton en maakte en passant een plaatje van ons huis, kijk kijk my mum and dads home! Bovendien had P een lucky shot van de roze trui rijder vlak voor mijn smetteloze tuintje.
Het weer is verrukkelijk, en natuurlijk aten we asperges buiten, samen met deze prinses:
ze droeg haar Moederdag shirt en knoeide aardbeien, dat hóórt op Moederdag
4 mei
DAGGEDICHT – Primo Levi (1919-1987) – Is dit een mens / Se questo è un uomo
Dit gedicht is de inleiding tot Primo Levi’s gelijknamige boek over zijn tijd in Auschwitz.
Is dit een mens
Gij die veilig leeft In uw beschutte huizen, Gij die ‘s avonds thuiskomt Bij warme spijs en dierbare gezichten: Bedenkt of dit een man is Die werkt in de modder Die geen vrede kent Die vecht om een stuk brood Die sterft om een ja of een nee. Bedenkt of dit een vrouw is Zonder haar en zonder naam Zonder herinnering aan wat was Met lege ogen en koude schoot Als een kikvors in de winter. Bedenkt dat dit geweest is: Ik beveel u deze woorden. Grift ze in uw hart. Waar ge gaat waar ge staat Bij het opstaan bij het slapen gaan: Zegt ze voort aan uw kinderen. Of uw huis begeve u, Ziekte verlamme u, Uw nageslacht wende zich van u.
(Vertaling Frida Vogels)
Se questo è un uomo
Voi che vivete sicuri nelle vostre tiepide case, voi che trovate tornando a sera il cibo caldo e i visi amici: onsiderate se questo è un uomo, che lavora nel fango, che non conosce pace, che lotta per mezzo pane, che muore per un sì o per un no. Considerate se questa è una donna senza capelli e senza nome, senza più forza di ricordare, vuoti gli occhi e freddo il grembo come una rana d’inverno. Meditate che questo è stato: vi comando queste parole. Scolpitele nel vostro cuore, stando in casa andando per via, coricandovi alzandovi; ripetetele ai vostri figli. O vi si sfaccia la casa, la malattia vi impedisca i vostri nati torcano il viso da voi.
wow! Ik heb in een keer kleine fotootjes ? Wie dat nou weer gedaan heeft? Goed, we gaan deze week praten over hoe het nou verder moet met dit log.
De warmte komt eraan, wat heb ik die gemist… De schilders 4 weken in huis alla, maar alle deuren open, gruwelijk.
Lente
Annemiek op Schiphol
Nog lang niet vergeten, maar we zijn dus al ruim een maand thuis. En hoe heerlijk is het als je vriendin daar dan op Schiphol staat en je zeker weet dat zij het even allemaal regelt.
Naar huis ( spic&span ) waar ontvangstcomité ll staat, en dan eindelijk naar bed.
Het huis is klein en ik mis vooral het licht en de warmte! P sprong zo op zijn fiets naar AH voor de Nederlandse boodschappen. Er zat ook niet veel anders op, want onze oude dierbare Saab liet het afweten, er groeide schimmel op het stuur en stoelen en hij rook naar een champignonkwekerij. Dat werd een laatste rit naar de garage.
Oude Saab
.
En in dit hoestende en proestende land ving ik onmiddellijk een griepvirus en pats daarbovenop nóg een. En het is waar dat warmte goed is voor je botten en gewrichten.
Mooie gelegenheid om wat bij te lezen:
De Amerikaanse Prinses van Annejet van der Zijl: mwah mwah,ik had me er erg op verheugd, maar bleef hangen in de vlakke prinses. Mannen, huwelijken, verdriet, reizen, geld. En toch kwam ze niet tot leven.
Als de winter voorbij is van Thomas Verbogt: mooi mooi! Geheel andere koek. Wij lezen oa de Gelderlander en mijn eerste gang was toch altijd zijn column. Ik ben zo pretentieus om te zeggen dat ik ‘m daarin zag groeien. Zijn magische leeftijd is die van een puber in de laatste klassen van het gymnasium. Ook hier het nu, verweven met de verwarrende wereld van een jong volwassene. Weemoedig en zuiver op de graat geschreven en gedacht.
Als de winter voorbij is
.
Lichtpuntje dat we deze kleine prinses ook weer zagen:
Anne-Sophie maart 2016
Ze kon deze dagen uit haar spreid gips en maakt meteen aanstalten om op haar buik te liggen en vooruit te grijpen. Over een week wordt ze één.
Kortom het leven gaat weer zijn oneindige gang, er is verdriet en vreugde en er is nu ook
een “Brussel”.
In Tamahere gaat het goed, wordt er ’s nachts gejaagd op Possums! En doen de kindjes al een warmere pyama aan. Winter comes.
Eerlijk gezegd zou ik wel terug willen 😉
Maar eerst mijn eigen tuin in orde.
.
De ‘storyteller’ houdt ons op de hoogte. Jessie maakt hier met elastiekjes letters op een bord.
Jessie maart 2016
.
Pierre Kemp
En route
Auckland huilde een beetje toen we gisteren vertrokken. En wij deden mee, in onze oren nog het heldere meisjesstemmetje:”bye bye love you”. L bracht ons weg, en was weer helemaal de oude L, regelend en zorgend.
Ik vond deze reis lang, om 01.30 NZ time aan in het hotel, hotel.
Krijg een beetje een sik van de tijdsverschillen ;(
We sliepen goed, en zitten nu op onze hotelkamer te delibereren wat we zullen gaan zien. Vanwege het Chinese nieuwjaar zijn er dit weekend feestelijkheden.
We aten blijkbaar toch iets verkeerds waardoor we allebei genoodzaakt zijn tot de plee dichtbij 🙁 🙁
Ik scrol nog even door de foto’s heen van onze laatste dagen:
Ook in Tamahere regende het: J ging ná haar balletklasje de eieren rapen.
We aten nog een keer samen in Cambridge, A heeft de erfelijke Sp. aanleg en roert haar ijs tot een papje ;), grootvader was nog erger, hij zette zijn bordje op de verwarming.
Er werd gewandeld in het vogel reservaat Maungatatauri.
Onze kleine lieve fietsers!
Zwaai zwaai! We hadden het fantastisch!
Geplaatst in Algemeen, NZ 2015-2016
Reacties staat uit voor En route
Bijwerken 2
Een van de afspraken was dat we met de ouders van St naar Wellington zouden gaan met de Kiwirail., heen, en langzaam terug via New Plymouth en de rest van de westkust:
De treinreis zal ik niet snel vergeten. Het was heet die dag en de trein was niet bepaald een Thalys. Het was een gewone trein, nogal smal in mijn ogen. En de rails aangelegd over enorme viaducten soms, bruggen, rakelings langs afgronden etc.
Hij zat mudvol met vnl grijsaards zoals wij. Een internationaal gezelschap, veel mensen nemen deze trein om op een rustige manier naar het zuider eiland te gaan.
Zoals bij ons elk najaar treinen vertraging hebben door het vallend blad; hier stonden we regelmatig stil ( op enorme ongemakkelijke hoogten) omdat de rails oververhit raakten.
Enfin een vertraging van 3 uur en dus te laat in Wellington om nog ergens te kunnen eten.
Deze keer vergat P zijn medicijnen en hakte ik maar de knoop door en ging in een nachtelijk Wellington op zoek naar een apotheek, geëscorteerd door een Russische taxichauffeur.
Goed hotel, midden in het uitgaansgebied dus slecht geslapen.
Volgende dag naar het tepapa museumTe papa
Zowat de hele dag in rondgedwaald, indrukwekkende Gallipoli tentoonstelling. Eerstens omdat ik tamelijk onwetend was over wat WW1 hier in NZ en Australië heeft betekend. Ten tweede, je zou het niet verwachten, maar de filmindustrie is nogal actief in Wellington (the lord of the rings werd hier opgenomen) en zijn ze nogal bedreven geraakt in het feilloos maken van scenes en mensfiguren. Uit welke film deze figuren zijn ben ik vergeten, maar zie P naast zo’n soldaat! Idd feilloos, de haartjes op zijn arm, zweet en wondjes op zijn gezicht erc.
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor Bijwerken 2
Bijwerken…
…..oeff, lang niet geschreven.
1 februari begonnen de schooltjes weer, voor A de échte grote school! Er arriveerde een pakket met schooluniformpjes.grote polo’s, want J moet er ook nog in.
Ariane poseert in haar uniform op de eerste schooldag
Geplaatst in Algemeen, NZ 2015-2016
Reacties staat uit voor Bijwerken…
Weer terug naar Tamahere
Overal verwijzingen naar Maori geschiedenis. Het gedeelte van de kust waar wij zaten is niet erg welvarend. We reden wat Kris kras door kleine stadjes. De Oceaniërs zijn over het algemeen vet, moddervet! Er wordt ongezond gegeten. En dat is te zien. De enige echte bedrijvigheid lijkt de zuivelindustrie te zijn.
L en haar gezin zijn aan lake Taupo:
Geplaatst in Algemeen, NZ 2015-2016
Reacties staat uit voor Weer terug naar Tamahere
Nog 1x Waihau bay
Het bleef prachtig met af en toe noodweer, allemaal de invloed van de cycloon, El Nino etc.
De buurvrouw bracht ons groenten uit haar tuintje, het restaurant had fish and chips, en ik dekte de tafel! In de spaarzaam voorziene winkel vonden we ook nog wijn!
We maakten kennis met John Pule en met zijn werk.
Als we in Wellington zijn kunnen we meer van hem zien in een galerie waarvan ik nu de naam vergeten ben.
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor Nog 1x Waihau bay
23-01-2016
Nog steeds in Waihau Bay. En het dagelijkse ritje naar de overkant van de baai waar P gaat zwemmen, nee ik niet, ik heb de waarschuwingen goed in mijn oren geknoopt. Af en toe nog wat mensen, maar het is voornamelijk rustig we kijken ook niet meer op als we een varken in de berm zien wroeten, dat zijn nl echte wilde varkens.
L cs zouden komen maar gezien het aantal kilometers en de beperkte mogelijkheden voor de kinderen gaat dat niet door.
Het zat erin maar ik zit er weer eens doorheen… Koorts en veel slapen.
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor 23-01-2016