Hier ligt een paar dagen sneeuw, aan de andere kant doen ze aan ´ zandskieen ?
Archief
Categorieën
bijzondere links
borduurwinkels
kindje
kunst
Lezen
textiel/borduren
Tuin
Weblogs
13-012021
We gingen terug naar het ons zo bekende bos. T was relatief rustig, er is parallel aan de wandelpaden een soort mountainbike trail aangelegd, niet meer het zoef zoef langs je heen. 2.8km gelopen, wel te doen, niet zo veel pijn.
Het WG van vandaag bij de boekgrrls verrassend mooi:
De Ransuil
Zij is gekomen toen ik het niet zag.
Bij mijn afwezigheid vond zij haar tak
en wachtte op mij in de najaarsdag.
Toen ik naar buiten keek of niets ontbrak
– eindelijk thuis, de tuin mijn eerste zorg –
zag ik de berk en hoe daarin iets stak
dat zich vertonen wilde en verborg,
even wezen met de schutkleur van de stam,
loodwit en grijs gevlekt. Twee oren borg
voor fijn gehoor rechtop de kop, gekamd
het veren pak, de klauwen om het hout
geslagen, vreedzaam, in zichzelf verstild.
Nooit eerder, weet ik. En misschien nooit meer.
Een uil. Een ransuil is het: de oorpluimen
zichtbaar, de muts, de ranse met de plooien.
Roerloos worden wij boezemvrienden, wij:
twee zusters dienend in hetzelfde slot.
Tot ik mij afwend, duizelig van zien.
Maria de Groot
31-12-2020
Zelig Nuujjaor
de kop vol haor
De móndj vol tenj
En ‘n waffel in de henj
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor 31-12-2020
29-12-2020
de dag die je wist dat zou komen
vanmorgen allebei getest, nare dag, P is tamelijk vief, ik niet
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor 29-12-2020
27-12-2020
De kerstmis in de Cenakel kerk.
Het lijkt alsof de Corona cirkel zich steeds meer sluit.
Nu in de fam kring zieken die het zich absoluut niet konden permitteren
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor 27-12-2020
24-12-2020
Kerstavond wordt er bij elk graf op het oorlogskerkhof in Groesbeek een lichtje gezet. Indrukwekkend, dit jaar nog meer omdat er veel minder mensen waren.
We skypten met NZ waar de cadeautjes werden uitgepakt onder de boom. Jessie is zo enthousiast en blij, wil alles delen. We wisten dat A dolgraag een soort game computer wilde ( vraag me niet wat dat precies is) én ze kreeg m. Zó blij mee! Ik zag haar snoetje oplichten toen het papier eraf ging. Onze cadeautjes waren nog niet gearriveerd, dat duurt tegenwoordig 6 weken of meer.
Vandaag veel voorbereid in de keuken, lang staan lukt niet meer. Ik mis onze grote oven.
Morgen de dichtbije familie hier
Speciaal voor AStje een gezellig boompje gemaakt.
Er hangt een onbehaaglijke treurigheid in de lucht, Nederland is koploper in het aantal besmettingen, nu met gemuteerde virussen op weg, zit er eigenlijk maar één ding op: zelf ziek worden, ik denk dat we daar niet aan ontkomen.
Ik kan zelf goed inhuizig zijn P heeft er meer moeite mee, vind het moeilijk de dagelijkse boodschappen uit handen te geven.
In Trouw een gedicht van Marieke Lucas Rijneveld
De troostzoekers
Zoals geluk gevaarlijk is voor wie er spaarzaam mee omgaat,
voor wie niet-leven een koud kunstje werd, voor wie hier binnenkomt
en twijfelt aan alles wat mooi is, twijfelt aan zijn plek in de wereld,
voor wie eindeloos teert op het verlangen naar beterschap,
voor wie niet breekbaar wil zijn net zo min als populierensterk
en wie mij raakt geef ik de wind, voor wie met een bevel tot
omhakken in de hand rillerig plaatsneemt of juist wil opbloeien
en zie me, voor wie alleen wil zijn maar het niet langer meer kan.
Zoals geluk gevaarlijk is voor hen die het niet kunnen delen,
voor wie wel glimlacht maar de snik onzichtbaar en hoog in
de keel heeft, voor wie alles verloor waar hij van hield, voor hen die
de koek uit de mond sparen en altijd andermans honger stillen,
voor wie weerloos omgaat met de dingen, voor wie iedere
avond zichzelf het donker van zijn kop injaagt, voor wie de hoop
heeft opgegeven als een zieke kameraad, voor wie van alles denkt
maar te weinig uitspreekt, voor wie moe is maar niet meer
in slaap komt en eeuwig ligt te woelen, voor hen die willen leunen,
voor wie onder de mensen wil zijn als onder een warme deken,
voor wie niet weet wie hij is en altijd onzeker, we zijn de leegte,
zeggen we, we zijn de leegte en weten niet hoe ons te vullen.
Zoals geluk gevaarlijk is voor de roekeloze, voor wie verstrikt zit
in eigen-ik, voor wie de weerloosheid weg-eet, koopt, slikt, voor wie
zichzelf bezeert omdat een ander het niet meer doet, voor wie
stemmen hoort maar zelden een lief woord, voor wie bang is om
verlaten te worden en in een leeg huis thuis te komen, voor wie zélf
uit voorzorg iedereen verlaat, voor wie weet dat het hart op vele
manieren kan breken en vergeet dat het ook op vele manieren
weer kan helen, voor wie en voor iedereen is hier de plek.
16-12-2020
16 december 1970…
…kwam hij me halen in zijn grijze eend.
zo’n prachtige zonnige winterdag, wat zullen we doen?
zee? zee!
gewoon op weg, dichtbij elkaar, zo dichtbij dat de politie ons waarschuwde..
wandelen op het strand en koffie, nog een keer koffie!
wat aten we eigenlijk? niks, we leefden van de liefde!
kamertje en toen hij alsmaar geen aanstalten maakte een wandeling over de waalbrug.
kijk, zie je hoever je de lichtjes ziet?
mmm, wijs eens…
naar huis naar huis, nou blijf dan maar slapen, het kan wel in mijn smalle bedje.
nu, 35 jaar verder wijst hij me nog steeds het verre licht en maak ik ons bed op in smetteloos wit.
dank je wel liefje..
en dan is het vandaag 16 dec 2020.
50! Jaar samen
Behalve dat je er weinig over te zeggen hebt, het gebeurt gewoon, hadden we er natuurlijk andere plannen mee gehad. Iedereen en alles op slot. Maar we sloten de dag prachtig af bij M en Anna die samen fröbelden.
Een prachtig maal met een goed glas en heel warm familie gevoel.
Dat kan dus ook nog, zo dankbaar en blij mee.
Ik maakte ons bed op in warm flanel.
huwelijk
toen sprak Almitra opnieuw en zei: en het huwelijk meester?
en hij antwoordde als volgt:
samen kwam je ter wereld en samen zul je voor altijd zijn.
je zult tezamen zijn als de witte wieken van de dood jullie dagen verstrooien.
ja zelfsin de stille herinnering van god ben je bijeen.
maar al ben je samen, laat er ruimte tussen je beiden bestaan
en laat de winden van het luchtruim tussen je dansen.
hebt elkander lief, maar maakt de liefde niet tot een band
laat zij liever een zee zijn die deint tussen de kustlijnen van jullie zielen.
vult elkanders beker, maar drink niet uit een en dezelfde bokaal.
geeft elkaar te eten, maar eet ieder van je eigen brood.
zingt en danst samen, maak het leven tot een feest,
maar laat elkaar vrij, zoals de snaren van een luit op zichzelf staan,
al doortrilt hen dezelfde muziek.
geeft uw hart, maar geeft het niet bij elkaar in bewaring,
want alleen de hand des levens kan uw beider hart bevatten.
sta bij elkander, maar niet te dicht opeen.
immers: de zuilen van de tempel staan op zichzelf
en de eik en de cipres groeien niet in elkaars schaduw.
uit de profeet van kahlil gibran
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor 16-12-2020
07-12-2020
Het woensdag gedicht van de boekgrrls:
Roeping
Fluit er een merel, dan voel ik geluk.
Fluit er een merel ten hemel schreiend mooi
in China terwijl ik niet in China ben;
heeft naar verluidt men hier ter stede merels
ook gehoord in het blauwe schemeruur
van 3 Februari 1603; zal, naar verwacht mag
over zes weken, in mijn tuin hun lied weer
klinken: stel dat ik al op weg zal zijn
gegaan naar China, of het onbekende
voorbij de grens van mijn bestaan- hoe nu hier
leven zonder geluk? Op eigen kracht te horen
wat de merel zo vaak zong, het moet
volstaan. De oren toegestopt, in stilte,
denk ik dag in dag uit mij in dat ik
die ene ben en steeds een ander,
die urenlang of even maar en waar ook maar
door de eeuwen heen geluk heeft en de merel hoort.
Dan vangt in mij misschien het zingen aan.
Anneke Brassinga
uit Verschiet,
uitg. De Bezige Bij, 2001
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor 07-12-2020
8-11-2020
In de hele wereld opluchting.
Iris katherine hodgkin
Op het kleine kerkhofje, deze irissen geplant in de kleur van haar ogen.
de meizoenen van Giovanni Dalessi
gevonden in de 2021 agenda van Plint
2-11-2020
November
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.
(Uit: Verzamelde gedichten. Athenaeum – Polak & Van Gennep
Vorig jaar om deze tijd nog een laatste roos voor het keukenraam. Nog steeds een zwaar hart zeker in november, maar het went en we leven
Geplaatst in Algemeen
Reacties staat uit voor 2-11-2020