heen en weer heen en weer, zo zal het hoop ik nog wel een tijdje doorgaan; ze is prAchtig! nou vooruit één plaatje dan:
onbegrijpelijk; de volkomen onvoorwaardelijke liefde, die er vanaf moment1 is! elke dag was ze weer een beetje meer mens, ze snuffelt en sabbelt aan alles wat ze aan vlezig voorbij ziet komen, en ze kletst je de oren van het hoofd 😉 dankbaar ook dat we deze weken samen meemaakten. ze had haar eerste pub-lunch bij ‘the fox and hounds’, haar eerste BBknoei ( zie culinette) en natuurlijk was er het schitterende Kent. we slenterden af en toe wat door die mooie Engelse dorpjes, deden onze boodschappen bij Waitrose en logeerden op een plek die ik jullie niet wil onthouden: Hawthorn.
Gelukkig bestaat Skype ook voor die andere oma in NZ!
Wat gaat dat hard hè? Dit ziet er al weer zo wijs uit! Wat een lief snoetje!
We moeten t.z.t. maar eens in Kent kleindochters gaan vergelijken. Ergens een publunch of zo. Groetjes Loes
OOOO wat is ze mooi !!!
Wat fijn dat je lekker lang kon snuffelen.