het is eigenlijk al een groot gedeelte van deze zomer zo: het ruft naar rotte bloemen.
ik maakte schoon, weer schoon en nog eens, dook (niet geheel ten onrechte, onder de banken)Â sprak met onze hulp maar het bleef; in mei, in juni, in juli en nog steeds…. het ligt aan mij… er is reden om aan te nemen dat het stinkt!
onderzoek (mammografie) bracht nieuw onderzoek (mammografie en echo en biopsie, en dat mislukte (verkeerd geprikt dus oneindig blauw) en nu is het wachten op weer een echo en weer een poging tot etc etc, eerst moet de zwelling voorbij zijn, anders kunnen we niets zien mevrouw, ja dat snap ik ook wel..
en nee ik neem het niemand kwalijk, het duurt alleen zo lang. week na week na week route 781 kan ik inmiddels dromen.
soit: maar weer eens een mooi boeketje halen 😉
meizoen..
ik heb met je te doen, dat wachten is vreselijk….
dat zou niet moeten mogen, blijf wel positief denken, want gedachten hebben krachten…
nee het zijn geen rotte bloemen, het komt van buiten :-))
sterkte
klaproos
Wachten duurt altijd lang, maar dit wachten duurt twee keer zo lang.
Eerder een nieuw boeketje halen?
…sjips joh…:(
duimduimduimduimduim
(((knufff)))