Haar roze bedje is weer schoon en opgemaakt. Wordt langzamerhand voor haar wel een echt ‘bedje’ want maar 190 lang! Ze merkte het zelf op.. Het was een heel ontspannen week, het lijkt wel of ze zich hier steeds relaxter gaat gedragen, past zich moeiteloos in ons én het ritme van de hond aan, zwaait naar buren, loopt zelf naar vriendinnetjes, de wereld hier is ook van haar.
En wat ben ik daar gelukkig mee, voel niet de druk die er vroeger was als ‘stiefmoeder’ van oa haar vader. nog te volgen? Ik ben haar oma, één van de 3 maar de rol past me wel!
En dan is het alweer Augustus, zitten we midden in de hondsdagen en dient zich de ouwewijvenzomer aan,daar heb ik zin in.. nog wat klooien in mijn tuintje, goed kijken naar wat er volgend jaar anders moet en heel langzaam genieten.
ik had het nooit verwacht maar ben toch in het krachthonk (lamenietlachen) van een fitnessruimte terechtgekomen! Dank voor je uitgebreide mail Corrie! om een lang verhaal kort te maken: de spieren moeten steviger! en dat doet zéér, grrr maar het moet..
Van L&S het nieuws dat ze langzamerhand aan het denken zijn om weer terug te komen. Het uit de backpack leven ervaren ze als steeds zwaarder, zijn in midden-amerika, we horen het wel. In ieder geval ligt hun ticket naar londen op 17 november klaar in LA.
Het is hier weer droog, ik kocht een enorme electrische heggeschaar, kijken of ie ’t doet 😉