het sopraantje stuurde me zo’n mooi plaatje:
maar ik krijg het niet automagisch voor elkaar
daar ben ik tegenwoordig duidelijk in; het lukt of het lukt niet..
precies, het bouwstof kruipt langzaam het huis en het humeur binnen ;-(
vegen tot je een ons weegt, vervolgens nat afnemen, etc etc
lijkt toch weer op een ouwe wijvenzomer, mijn hondje nestelt zich in het warme zand (zeer ruim voorradig) en zij geniet!
nu maar weer eens een verhuisdoos gaan vullen zodat die naar de zolder kan, maar dat kan eigenlijk niet want eerst moet er plaats gemaakt worden op zolder; dus spullen van de zolder in een grote doos naar de kelder, maar dan moeten daar eerst de plastic kratten leeggemaakt worden de kelder is nl wat vochtig; dus eerst de kratten uit de kelder en die opruimen, maar waarnaar toe? misschien naar het logeerkamertje, maar dat wou ik nou net een beetje schoon houden, er moet toch ergens iets schoon zijn.. enfin misschien is het een beter idee als ik ‘éérst de was maar eens wegstrijk en dan begin met de kasten in de keuken op te ruimen en dat ik dan…. als ik dan een kast in de kamer leegmaak kunnen daar de spullen uit de keuken…ieieieiek ieieiek ieieiiek
* overhandigd een flink stuk chocolade, en een prachtig virtueel boeket zomerbloemen *
Af en toe de radio aan en heel hard meezingen!
En bedenk: aan alles komt een eind, ook aan de verbouwing.
Het eindresultaat zal mooier zijn dan ’t ooit was!
Voor de rest…, gewoon rustig door ademen, desnoods met een stofkapje. 😉
Veel sterkte!
O dear, heel herkenbaar.
Maar je hebt wat om naar uit te zien en verder neem Juul haar advies en verwennerij maar aan!!!
succes en sterkte en wij wachten op je !!
Een beter advies als dat van Juul bestaat er niet. Sterkte met de verdere verbouwing!
dank jullie wel lieverds..
Gewoon volhouden en over een poosje kun je genieten van je mooie huis!
Mooooiiiiieeeee keuken!
Ik zie ‘m!!! 🙂
ojee, ik probeerde je verbouwperikelen al te vermijden, de trauma’s uit het verleden drijven onmiddellijk boven 😉
ik probeerde aan leukere dingen dingen te denken maar kwam niet verder dan “unsere traumküche” een verhaal van Kees van Kooten. Ik zal proberen zoveel mogelijk positieve gedachten via het net naar je toe te seinen. Straks kom ik kijken naar de foto’s van de echte droomkeuken, tot dan: sterkte! sterkte!