Trouwring

In 1972 gaven we elkaar ringen. Ik verloor die van mij (en vond ‘m veel later bij een verhuizing weer terug achter een boekenkast). Maar intussen kreeg ik een nieuwe. Ik vind dat je de goden niet moet verzoeken…
P heeft zijn ring om en eigenlijk nooit af, ik doe mijn ringetjes af en doe ze op een standaard, daar zitten/ zaten er meer op. Oa de ringen die mijn moeder omhad toen ze stierf en weer de ringen van háár moeder etc.
Enfin ik haalde iemand in huis die ik beter niet in huis had kunnen halen en daarna waren er ringen weg, mijn twee trouwringen en die van mijn moeder. Wéken slecht van aan geweest. Kon niet wennen aan zo’n blote hand, dus vandaag togen we naar de juwelier, onze ‘huis’ juwelier. P heeft in zijn studententijd nog bijles gegeven aan de zoon. Vandaag was er de zoon van de zoon en wij kochten mijn derde trouwring!
Gewoon de originele inscriptie er weer in laten zetten.
Het was ook nog Valentijn maar daar doen we niet aan.