zo’n boeketje had ik je gedacht, het is nog te vroeg, het ging te snel. we denken aan je in die ochtenden vol nieuw leven, én in de zomeravond waarop de merel, hoog op het dak, naar je fluit. je zult er vaak zijn, in gesprekken, in de landschappen aan het water, in het leven dat doorgaat en altijd weer opnieuw begint.
Ach … wat mooi en lief verwoord!