Volvo

Geplaatst op 11 maart 2005 door meizoen

hij walst me in zijn boring uglyness
naar zondoorstoofd koren
de koekoek in de middag
de geuren van mijn jeugd
mijn tenen knipogen weerbarstig rouge
en we neurien zacht:
“how fragile we are – how fragile we are”

Luister naar dit gedicht

Dit bericht is geplaatst in Gedichten. Bookmark de permalink.