waar of niet waar?

een van deze dagen at ik met een mij zéér dierbaar meisje van 13.
ze bestaat vnl. uit benen en ogen en soms struikel je daarover/in.
ze was haar blauwe oogpotlood kwijt en had zich nu beholpen met rokerig bruin; iets teveel neerwaarts, waardoor ik de neiging kreeg met een natte vinger de boel te corrigeren.
met haar mobieltje maakte ze diverse foto””s van zichzelf waarop ze afwisselend ernstig met klein lachje “”(vanwege beugel) en ronduit suf stond.
die werden ter plekke verstuurd naar een leger vriendinnen, want het vastleggen is belangrijker dan het beléven!
het menu was geheel en al niet interessant tot de ober verscheen; ik zou hem afgedaan hebben als blond en jong.
maar na haar blikken en even nadenken wist ik dat ie het had.
we hadden het over haar nieuwe molded-behaatje van h&m, dat ze even schichtig liet zien, de komende reis naar Napels en vriendinnetje mocht mee, de schoolresultaten, de wát? schoolresultaten… zou wel leuk zijn als ze naar 3gym kon maar het hóéft niet van papa en mama. maar evenzogoed zit het er wel in als ze haar best maar doet, en dat is t ‘m nou net; voortdurend worden haar goede voornemens doorkruist door verlangens van andere aard… “vriendje?
“je weet toch dat ik af en toe folders rondbreng?
nou: net toen ik met mijn billen omhoog iets in de bus stopte, werd dat gezien door een jongen van 17!”
“17??”
“17! en toen heb ik een afspraak met hem gemaakt, mama wist er niets van.
maar het was niet leuk”

ochgod, niet leuk.. wat is er aan de hand?
“ik dacht: we gaan ergens lekker romantisch zitten, met kaarsjes enzo, en ik wou écht alleen maar chocomel!”
………………………..
“dat wou hij niet, hij wou naar de visboer, een lekkerbekje eten!”
“en dééd je dat?”
“ja, en heb alles nog betaald ook”

ochgodochgod….. de eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat ik onmiddellijk met instantadviezen voor de dag kwam ””””hard to get”””” etc. tot ik die ogen van haar zag…
alweer zwalkend door de ruimte, die ouwe tante van haar een poets gebakken, en mag ik nog een dame blanche?