..Vooruit, het is het thema van de boekenweek….
Het leven gaat zijn oneindige gang en heeft mij ook weer ingelijfd, een paar maanden geleden onvoorstelbaar, en nu waar! Dit lieverdje hierboven heeft me daar zeer bij geholpen; zij logeerde bij mijn broer en zijn gezin en werd daar vertroeteld. Een paar weken na mijn tweede operatie besloten wij haar terug naar huis te halen. Zo zeer als ik verlangde naar ons gewone hondenleven, zo sterk negeerde ze mij, letterlijk met haar kont naar me toe. Dat was slikken, honden dOEn dat, ze voorvoelen ziekte (en dood, dacht ik in al mijn ellende). Beetje bij beetje liet ze zich paaien en lopen we nu weer ouwerwets onze rondjes. Ik verbeeld me dat ze me in de gaten houdt, dat ze me wijst 🙂 maar wel naar waar zij graag is: het grote bos! veel lekkere luchten en roffelen op de bospaden.
En kijk: ik maakte mijn eerste biscornu.
De tuin hield ik gelukkig IRL wel bij en de plaatjes komen.
ja dat is wel schrikken met die gekke dieren
jammer hé maar wat zjn het toch een grote steunen voor je, hé dat ondervind ik dagelijks,
groetjes
klaproos
Ach (((de arme knufff))) ze was d’r gewoon van in de war, da’s toch logisch. 🙂
Fijn dat ’t nu weer gezellig is samen, ze snappen/voelen echt een heleboel. 🙂
Ook fijn weer een stukje van je te lezen, en super: je MOOIE biscornu. 😀
(…en het breisel eronder?) 😉
Veel tuinplezier, hier groeit ’t (onkruid) nu als kool… 😆
Hoop dat het ondertussen nog inniger is met haar.
En dat jullie heerlijk genieten van het (zonnige)voorjaar én HET leven !!
Prachtig je biscornu, mooi/knap gedaan.
Is mij nog niet gelukt.
Zag ook je black bird weer terug, mooi ingelijst, leuk.
Zwaaaiiizwaaaiiizwaaaiii 😉
♥
Waar ben je? En hoe gaat het met je?
Zwaaiiiiiiiiiiiiiiiiii 🙂
‘kben benieuwd naar je borduurwerk en tuinplanten.
Binnenkort weer wat foto’s?
😉
psssssssssttttttt?
😉